قرص انالاپریل یکی از دارو های ضد فشار خون و هم خانواده کاپتوپریل است. این دارو برای درمان فشار خون های بالا و نارسایی های قلبی مزمن و حاد تجویز میشود. به زبان ساده این دارو از طریق رفع انقباض عروق و گشاد کردن عروق تاثیر خود را اعمال میکند. انالاپریل یک دارو طولانی اثر است و معمولا به صورت تک دوز تجویز میشود. سرفه های مداوم و خشک مهمترین عارضه این دارو است که در صورت بروز باید مصرف دارو قطع شود.
در ادامه و در سایت بیمار سلامت به برسی موارد مصرف، منع مصرف، عوارض جانبی و مقایسه انالاپریل با سایر دارو های مشابه میپردازیم.
موارد مصرف
این دارو میتواند به عنوان درمان اصلی در کنترل فشار خون استفاده شود. گاهی نیز برای تاثیر بهتر آنرا برای کاهش فشار، آنرا با دارو هایی مانند هیدروکلرتیازید و یا آلداکتون تجویز میکنند. انالاپریل هم چنین برای کنترل و بهبود نارسایی قلبی به عنوان درمان کمکی و همراه با دیگوکسین و دیورتیک ها تجویز میشود. انالاپریل از طریق گشاد کردن شریان ها و ورید ها میتواند به خروج خون از قلب و بازگشت دوباره آن به قلب کمک کند. این امر موجب کاهش بارکاری قلب میشود و میتواند گردش خون را در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بهبود بخشد.
موارد منع مصرف انالاپریل
این دارو در موارد زیر نباید مصرف شود:
- در دوران بارداری و شیر دهی( منع مصرف کامل دارد)
- نارسایی کلیه
- حساسیت به دارو های مشابه ( نظیر نظیر کاپتوپریل )
- نارسایی غده فوق کلیوی
- بیمارانی که در خطر افزایش سطح پتاسیم خون باشند
انالاپریل در دوران بارداری منع مصرف دارد زیرا میتواند موجب اختلال در تکامل و شکل گیری کلیه های جنین شود. در دوران شیر دهی نیز دارو میتواند وارد شیر شود و از این طریق وارد بدن نوزاد شود. لذا انالاپریل و سایر هم خانواده هایش از جمله کاپتوپریل در دوران شیر دهی و بارداری نباید مصرف شود. انالاپریل همچنین در نارسایی کلیه و نارسایی غده فوق کلیه ( یا همان غده آدرنال ) میتواند باعث افزایش خطر احتباس پتاسیم شود. از این رو در نارسایی کلیه و آدرنال نباید مصرف شود.
تداخلات دارویی
انالاپریل را نباید با سایر دارو های خانواده و مشابه آن از جمله لوزارتان ، والسارتان و کاپتوپریل مصرف شود. زیرا باعث تشدید احتباس پتاسیم و نیز افزایش خطر مسمومیت دارویی میشود. انالاپریل را نباید با دارو های نگهدارنده پتاسیم از جمله آلداکتون و تریامترن مصرف کرد. همچنین مصرف انالاپریل با سایر دارو های ضد فشار خون میتواند موجب افزایش خطر افت فشار شود لذا باید مصرف آنها با احتیاط همراه باشد.( گاهی ممکن است برای پاین آوردن فشار خون از ترکیب دارو ها ضد فشارخون استفاده شود در این موارد باید احتیاط لازم انجام شود.)
نحوه مصرف
درمان با این دارو معمولا به صورت تک دوز قرص انالاپربل 5 شروع میشود و رفته رفته دوز آن تا حد اکثر 40 میلی گرم در روز افزایش میابد. در نارسایی قلبی دوز شروع دارو با 2.5 میلی گرم یک بار در روز شروع میشود و معمولا تا 5 الی 10 میلی گرم افزایش میابد. این دارو به صورت قرص انالپریل 10 ، 5 و20 تولید میشود.
عوارض جانبی انالاپریل
مهمترین عارضه جانبی این دارو صرفه های پایدار ، خشک و مقاوم است که در صورت مشاهده آن باید مصرف دارو متوقف شود. به طور کلی عوارض جانبی انالاپریل شامل موارد زیر است:
- کهیر و خارش پوست
- خشکی دهان
- افزایش پتاسیم خون
- افت فشار خون( معمولا در دوز های اولیه و شروع درمان مشاهده میشود)
- بی حالی
- اسهال
- خارش گلو
- ادم اندام های انتهایی
- سرگیجه
- سردرد
انجام آزمایشات دوره ای برای کنترل سطح پتاسیم و عملکرد کلیه ها در موارد درمان طولانی مدت با انالاپریل ضروری است. امکان احتباس پتاسیم معمولا در افرادی که مشکلات کلیوی دارند بیشتر است.
در ادامه به مقایسه انالاپریل با سایر دارو های پرکاربرد در درمان نارسایی قلبی و فشارخون میپردازیم.
مقایسه انالاپریل و سایر دارو های ضد هیپرتانسیون
هشدار: این قسمت برای دانش آموختگان رشته های علوم پزشکی است و میتواند موجب سردرگمی سایر افراد شود.( مطالعه این قسمت برای افراد که دانش فارماکولوژی ندارند توصیه نمیشود)
مقایسه کاپتوپریل و انالاپریل
هر دو دارو ها از دسته دارویی مهار کننده ACE هستند. این دارو ها از طریق مهار آنزیم مبدل آنژیوتانسیون تاثیر خود را اعمال میکنند. اما انالاپریل نسبت به کاپتوپریل طول اثر و نیمه عمر بلند تری دارد. کاپتوپریل را میتوان در موارد اورژانسی به صورت زیر زبانی نیز استفاده کرد. اما انالاپریل یک پیش دارو است و ابتدا باید به آنالاپریلایت تبدیل شود که که یک متابولیت فعال میباشد. لذا انالاپریل را نمیتوان در موارد اورژانسی برای پایین آوردن فشار خون استفاده کرد. از طرفی دیگر در بیمارانی با اختلالت کلیوی مصرف کاپتوپرل نسبت به آنالاپریل خطرات کمتری دارد.
مقایسه لوزارتان و آنالاپریل
لوزارتان یک آنتاگونیست گیرنده آنژیوتانسین II میباشد و اثراتی مشابه مهارکننده های ACE از جمله انالاپریل دارد. اما عوارضی از جمله لارنژیت و سرفه در لوزراتان و سایر آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسیون نظیر والسارتان مشاهده نمیشود. لذا میتوان لوزارتان و والسارتان را به عنوان یک جایگزین برای کاپتوپریل و انالاپریل در نظر گرفت.
آملودیپین یک کلسیم بلاکر است و از طریق کاهش قدرت انقباضی قلب اثر خود را اعمال میکند. این دارو برای کاهش فشار خون در افراد مسن معمولا بهتر از سایر دارو ها جوب میدهد. اما بر خلاف انالاپریل نمیتوان آنرا در نارسایی قلبی استفاده کرد.
مقایسه انالاپریل با متورال و پروپرانول
متورال و پروپرانول هر دو از بتا بلاکر های مهم هستند. این دسته دارویی در هیپرتانسیون های همراه با تاکی کادی یک گزینه بسیار خوب به شمار میروند. اما بر خلاف مهارکننده های ACE ، متورال و پروپرانول بهتر است با سایر دارو های ضد فشار خون ترکیب شود و به تنهایی اثر چندانی در درمان هیپرتانسیون ندارند. متورال گاهی در نارسایی قلبی برای جلوگیری از تاکی آریتمی ها مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین برخلاف پرورپرانول ، متورال را میتوان در بیماران تنفسی نیز با احتیاط تجویز کرد. در مقابل این دارو ها انالاپریل را میتوان حتی در بیماران تنفسی، نارسایی قلبی، بیماران دیابتی نیز استفاده کرد. در درمان هیپرتانسیون نیز میتوان انالاپریل را به عنوان یک درمان منفرد نیز بکار برد. . پایان . . . گردآوری شده در سایت بیمار سلامت با تشکر از گروه مطالعاتی و تحقیقاتی هیرو
